Poeti suedez i përtej kohës - Erik Johan Stagnelius (1793-1823)
Është një prej poetëve më të dalluar në historinë e letërsisë suedeze, në të njëjtën kohë duhet thënë se ai është enigmatik, jetoi në një farë izolimi, dhe mendimet për figurën dhe jetën e tij ndër studiuesit nuk përputhen. Poezia e tij ka një gof, një forcë të rrallë emocionuese. Më e njohur nga vjershat e tij është â€Mik, në çastin e shkatërrimitâ€. Bëra një interpretim shqip para 17 vitesh:
MIK, NË ÇASTIN E SHKATËRRIMIT
Mik, në çastin e shkatërrimit, kur në brendësi terri të mbulon
kur në humnerë po zhduken mendja dhe kujtesa,
mendimi i hutuar kërkon diçka midis hijës dhe dritës së vagëlluar,
zemra nuk mund të psherëtijë, syri nuk mund të qajë;
kur nga shpirti yt, i mbështjellë nga nata, po bien flatrat e zjarrta,
dhe kur po ndihesh me frikë se përsëri do të zbritesh në hiç,
kush do të të shpëtojë atëherë? - Kush është ky engjëll i mirë
i cili brendësinë tënde prapë rregullon, hijeshon,
dhe në botën tënde të humbur, duke rimëkëmbur altarin e rrezuar,
po ndez aty flakën me dorë atërore? -
Vetëm ajo qenie e fortë, që në natën pa fund e ngjalli serafin,
duke nxitur diejt të vallëzojnë,
vetëm ajo fjalë hyjnore, që u thirri botrave: "Bëhuni!" -
që edhe sot me fuqi të gjallë i bëjnë të lëvizin me vrull.
Gëzohu, pra, mik, dhe këndo në terrin dëshpërues:
Nata është nëna e ditës, Kaosi komshiu i Zotit.
Mik, në çastin e shkatërrimit, kur në brendësi terri të mbulon
kur në humnerë po zhduken mendja dhe kujtesa,
mendimi i hutuar kërkon diçka midis hijës dhe dritës së vagëlluar,
zemra nuk mund të psherëtijë, syri nuk mund të qajë;
kur nga shpirti yt, i mbështjellë nga nata, po bien flatrat e zjarrta,
dhe kur po ndihesh me frikë se përsëri do të zbritesh në hiç,
kush do të të shpëtojë atëherë? - Kush është ky engjëll i mirë
i cili brendësinë tënde prapë rregullon, hijeshon,
dhe në botën tënde të humbur, duke rimëkëmbur altarin e rrezuar,
po ndez aty flakën me dorë atërore? -
Vetëm ajo qenie e fortë, që në natën pa fund e ngjalli serafin,
duke nxitur diejt të vallëzojnë,
vetëm ajo fjalë hyjnore, që u thirri botrave: "Bëhuni!" -
që edhe sot me fuqi të gjallë i bëjnë të lëvizin me vrull.
Gëzohu, pra, mik, dhe këndo në terrin dëshpërues:
Nata është nëna e ditës, Kaosi komshiu i Zotit.
E shqipëroi Ullmar Qvick më 26 janar 1996.
Teksti origjinal suedisht:
Vän! I förödelsens stund, när ditt inre av mörker betäckes,
När i ett avgrundsdjup minne och aning förgå,
Tanken famlar försagd bland skugggestalter och irrbloss,
Hjärtat ej sucka kan, ögat ej gråta förmår;
När från din nattomtöcknade själ eldvingarne falla,
Och du till intet, med skräck, känner dig sjunka på nytt,
Säg, vem räddar dig då?- Vem är den vänliga ängel,
Som åt ditt inre ger ordning och skönhet igen,
Bygger på nytt din störtade värld, uppreser det fallna
Altaret, tändande där flamman med prästerlig hand? --
Endast det mäktiga väsen, som först ur den eviga natten
Kysste serafen till liv, solarna väckte till dans.
Endast det heliga Ord, som ropte åt världarna: "Bliven!"
Och i vars levande kraft världarna röras ännu.
Därföre gläds, o vän, och sjung i bedrövelsens mörker:
Natten är dagens mor, Kaos är granne med Gud.
Suedi, e premte, më datën 30 Mars 2013.
