Lexuar 5793
Përveç detyrimeve për të cilat ne jemi të përgatitur, në kufizimin e instinktet, mbi ne, rreziku i një gjendje që mund të quhet “mjerimi psikologjik i masave(grupi njerezish)”. Ky rrezik qendron me shume, ku lidhja shoqërore është themeluar kryesisht nëpërmjet identifikimit të përbashkët të shteteve të ndryshme. Kushtet e tanishme të qytetërimit amerikan mund të ofrojnë një mundësi te mirë për të studiuar këtë të keqe te qytetërimit, por per të shmangur tundimin për të hyrë në kritikën e atij qytetërimi, unë  s’dua të jap përshtypjen se adhuroj ti shërbej metodave amerikane . ” (Sigmund Frojd, mungesa e qyteterimit).

Termi tregon një prirje konformiste në përputhje me mendimet, zakonet dhe sjelljen e përcaktuara më lart dhe politikisht apo shoqërore ne dominacione.
Në fushën sociale quhet konformist i cili, duke injoruar ose sakrifikuar aspektin subjektive te tyre ne vetë-shprehjet, përshtatet dhe i përshtatet në sjelljen e përgjithshme, të dyja anë të ideve si dhe presin teanojne ne formën e shumicës ose në grupin të cilit i takon. Ky qëndrim është quajtur në pajtim me termin ne psikologji.

Origjina e konformizmit shpesh banon në rrënjët e një trashëgimie shtazore të njeriut i cili vizaton në vetëdije frikën e tij të vetmise. Kjo është një lloj sjellje imituese: individi qëndron në mjedisin shoqëror në të cilin  jeton, duke marrë tipare më të zakonshme në lidhje me mënyrat për të qenë, duke bërë, të menduarit. Kuptim rezulton ne sigurinë e njeriut qe forcon më tej sjelljen konformist te tij.

Qasja e kundert në konformizëm quhet kundërkonformizem (antikonformizëm) dhe përqendrohet në kundërshtimin(refuzimin)  ideve e të sjelljeve mbizotëruese. Në fakt individët jo konformist kanë zhvilluar tashmë një nivel të ndryshëm të ndërgjegjes që u lejon atyre të kundërshtojë sjelljen e zakonshme pa vuajtje.

Zakonisht nuk kanë personalitet konformist  artistët, shkencëtarët, filozofët, qeveritarët dhe as shenjtorët, prandaj të gjithë ata që mundohen të jene të lirë në të shprehurit e  vetvehtes e bëjnë jashtë formes së percaktuar nga shoqëria dhe ambjenti dhe periudha historike  në të cilën ata jetojnë .

Antropologu francez René Girard ka bërë një studim të plotë të dinamikës së imitimit reciprok ndërmjet njerëzve, që në fakt të çonë në përputhje sociale dhe automatizim të tjera me rëndësi të konsiderueshme. Në kuadër teorik te percaktimit teorik te Girard, se te imituarit është karakteristika themelore e qënieve njerëzore (teori imitues). Girard atëherë zbulon se prapa çdo pretendim të njeriut fshihet mosnënshtrim një tjetër sjellje konformiste: si vetia e rebelit që nuk mund të duroj të pranojë edhe ngjashmërine e saj me qeniet e tjera njerëzore, mbështetet në masë të ngrihen mbi këtë, por në këtë lëvizje është frymëzuar (imiton, përputhet a. ..) këto “nonconformists” të cilët u paraprinë atë, apo ne fusha të tjera dhe gjithashtu tregon varësinë e tij në masë kaq dëshpëruese.
Bep Martin Pjetri/Proletari.Com