Lexuar 4905
Anton Simeonoviç Makarenko (1888-1939), ishte edukator ruse, lindur në krahinën Çarkov të Ukrainës. Familja u vendos në Kremencug, ku babai i tij ka punuar si piktor për administraten hekurudhore. Këtu përfundoi Antoni shkollimin e tij, pas të cilës ai përfundoi një vit kurs arsimore, të cilat atë të kualifikuar për një pozitë të jepte mësim në një shkollë të vogël në Krjukov, ku ai punoi deri 1911. Ai ka studiuar teorinë marksiste dhe pedagogjike, e cila rezultoi në një program shkollor “, një sistem shkollor kolektive”, i cili u testua në disa shkolla, ku ai krijoi grupe pune, orkestra e shkollës, etj.
Në 1914-1917 ai përfundoi studimet e tij arsimore në insitutin mesimor në Poltava që çuan në një pozicion neninspektor dhe më vonë inspektor në shkollë të lartë “fillore në Krjukov, ku ai eshte kritikuar fuqishëm nga autoritetet e shkollës politike meqenese eksperimentoi dhe funksionoi si një metodë mësimore dhe e përfshiu ne futjen e metodave ne kopshtet shkollore. Ai megjithatë ka pase mbështetje në 1919, Lenini kishte miratuar dokumentet kulturore dhe arsimore të politikës së tij në veçanti per trajnimin e lirë te punëtorëve dhe fshatarëve, arsim falas dhe politeknik i fëmijëve deri në moshen 16 vjeçar.

Pas një detyrë tjetër inspektori i ishte dhënë Makarenkos posti i drejtorit te nje konvikti, i cili ka shkruar atë në historinë pedagogjike, pikërisht për të krijuar një koloni për kriminelët dhe jetimët, “Kolonia Gorki’’ sipas emrit te shkrimtarit te madh rus Maksim Gorki. Ndërtimi i Kolonise Gorki filloi në vitin 1920 dhe është përfunduar në vitin 1929, ku Makarenko, për shkak të mosmarrëveshjeve me autoritetet arsimore u detyruan të largohen nga roli i tij kryesor.

Në periudhën e pas revolucionit ka pasur debate të ashpra në mes të mësimdhënies dhe edukimit bazue në një reforme të Evropës Perëndimore në kuptimin pedagogjike dhe asaj te pedagogjise sovjetike socialiste. Pedagogjia e Makarenkos ishte Metoda kolektive socialiste, që u kritikua nga pedagogjia sovjetike, duke u përfshirë edhe gruaja e Leninit Nadjezhda Krupskaja, në vitin 1909 në revistën për edukim pa argumentuar në përputhje me reformën arsimore të linjes së Tolstoit dhe linjës Blonskijs. Megjithatë, ishin hequr zyrtarisht nga një rezolutë e Komitetit Qendror në vitin 1936. Por edhe në qoftë se të dyja Makarenkoja i ashte perqëndruar te një linjë në mënyrë të konsiderueshme leniniste dhe gjithashtu kishte një bashkëpunim me policinë e fshehtë, ku ne parimet e të cilit përfshihej në një farë mase, është përkthyer në praktikat pedagogjike kolektive, ai ishte vazhdimisht në konflikt me autoritetet, e cila më pas çoi në fund të fundit edhe pushimin nga puna.
Kontributi i Makarenkos në pedagogji ashtë shprehur përmes ndërtimit të Kolonise Gorki, dhe më vonë mori famë në ish Bashkimin Sovjetik kjo koloni, që është historia e një grupi fëmijësh të heshtur dhe egoiste, e plotë të armiqësisë u transformuan gradualisht ne aplikimin praktik mesim – pune prodhuese te nje ambien i rrënuar duke e shndrruar keta djem te konviktit në një bujqësi model, dhe kështu në të njëjtën kohë u transformuan veten ne aspektin pozitiv per jeten dhe një grupe të rinjësh përfunduan një shkollë te larte deri ne fakultete. Makarenko tregon për këtë në libra të Revista’’ Jeta’’ per eksperiencen e tij, në të cilën çdo fëmijë duhet kombinue ndërveprimi edukative me bashkëmoshatarët është pika fokale e pedagogjise. Makarenko hodhi poshtë idenë e “fëmijës problem ‘ose’ fëmijës se pakoregjueshem’’.

Nuk ka asnjë dyshim për një personalitet të dëmtuar, thotë Makarenko, por një lidhje me të meta në mes të fëmijës dhe njerëz të tjerë, në mes të fëmijës dhe të shoqërisë (Makarenko, 1969, Vëllimi 5, f. 526). Kjo është arsyeja pse punën tonë arsimore për të krijuar rrethanat që i japin mundësi fëmijës të ketë kontakt pozitive dhe veprimtari me moshatarët dhe të rriturit. Përmes ndërveprimit zhvilluar individuale dhe Makarenko ka zhvilluar këtë në bashkëveprim kolektiv.
Edhe pse mund të rifitojë koncepti i një fare kuptimi – Vygotsky e vizionit që individi zhvillon përmes ndërveprimit, Makarenko nuk është i frymëzuar nga psikologjisë zhvillimore, por para së gjithash një vizion socialist dhe marksiste:Sipas Marksit ashte koncepti që njerëzit zhvillohen përmes punës, dhe tezën e Leninit se shteti punonjësve mund të ndërtohet vetëm nëse të gjithë punojnë për komunitetin më të mirë, mund të shihen si burime të dallueshme e frymëzim.
Pedagogjai kolektive e Makarenkos që është i spikatur nga disiplina nepermjet punes dhe mesimit jane standarde të qarta dhe ndëshkimi dhe shpërblimi, jo vetëm kishte një ndikim të madh në pedagogjnei sovjetike në periudhën 1931-58, por edhe në danezet e perqafuen ne aspektin sociale me kujdes në formën e një grup-arsim të orientuar në vitin 1970, gja qe u kritikue rande sepse aplikohej hakmarrja kolektive, si nje praktike e damshme pedagogjike. Një praktikë e cila u kritikua për shpërfilljen e subjektit dhe rreziku i rënies në një kolektivizmi. Në Përveç kësaj, një gabimi ‘,’ si Makarenko vetë paralajmëroi të kundërten. Kur edukim kolektive i Makarenkos ishte ende e suksesshme, ajo duhet t’i atribuohet kryesisht Makarenko ne suksesin njerëzore dhe personale që kërkesa kryesore për Mësuesi thotë: “Nuk është vetëm një gjë, edukator duhet shmangur, ai nuk duhet vetëm të jenë të pranishme në mesin e fëmijëve pa pjesëmarrjen dhe pa interesuar në atë që bëjnë ata “.
Anton Makarenko vdiq nga infarkti në zemër në vitin 1939, në moshën 51 vjeçare. Hidhen dyshime se e zhduku KGB-ja.

Kush ishte Anton Simenioviç Makarenko ?

Makarenkoja ishte dhe mbeti idoli im qysh në adoleshencë. Për ta kuptuar mirë Makarenkon duhet patjetër me lexue kryeveprën e tij, gja qe keto libra i kam në shtëpi të blera para 30 vjetësh dhe për mua mbeten kryevepra të kultures pedagogjike botërore.
Kontributi i Makarenkos në pedagogjinë ruse duhet parë në shpirtin praktik dhe në ate kombinim vizionar. Nëse një nga këta hallakt nuk perfillen atëherë deformohet deri në degjenerim kryevepra pedagogjike e Makarenkos. Ky e shpagoi këtë teori me likujdimin fizik që i bënë autoritetet famëkeqe të KGB-ës. Vranë babain e edukatës së njerzve të braktisun nga plaget familjare. sociale të një shoqërie që kishte dalë prej një revolucionit tejet të dhunshëm bollshevik, ku shtresa më vitale e shoqërisë fëmija ishte goditur ashpër. Dhe Makarenko merrej me anë të studimit të tij me Kurimin e kesaj plage. Dhe dha rezultate te shkelqyera per shoqerine rus. Ky mbetet i perjetshem ne mendjen dhe zemren time.
Makarenko e meriton te quhet nje institucion jetimor ne Shqipni, per arsyen e nje shprehje mirenjohje per ket burre ukrainas qe dha jeten per EDUKIMIN, MIRRERITJEN DHE SHPETIMIN NGA E KEQJA E NJE GRUPE TE MADHE FEMIJESH TE BRAKTISUN NGA FATKEQESITE E LUFTES BOOLSHEVIKE DHE E FAMILJEVE DRAMATIKE.

MEGJITHATE PAS VDEKJES AUTORITETE ISH SOVJETIKE E KANE NGRITE NE PIEDESTAL ME ANE MUZEVE, SKULPTURAVE, LIBRAVE TE SHUMTA, ETJ…

Por nuk ban që të harrohet e të mbetet si një relike muzeale, por të jetë një burim frymëzimi për Edukimin e brezave, që gati në gjithë botën ashtë lanë menjanë kjo pjesë vertebrale e shoqërisë për fatin e shëmtuem të tyne.

 – ” Për të mëdhenjtë” (1932) – «Мажор»
“Mars 1930” (1932) – «Марш 30 года» (1932)
– ”Poema pedagogjike” – Педагогическая поэма» (1925—1935). Kjo ashtë kryevepra e tij. Etalon pedagogjik i fillim shekullit të 19-të
– ”Libër për prindërit” – në rusisht – Книга для родителей» (1937)
– “Nderi” (1937-1938; tregim) – Честь» (1937—1938; повесть)
– Lista e flamujve të kullave “(1938) – ”Флаги на башнях» (1938)
– “Metodologjia e organizimit të procesit arsimor”
– «Методика организации воспитательного процесса»
– “Ligjërata mbi rritjen e fëmijëve” – «Лекции о воспитании детей»
– ”NE ARSIM” – ”О воспитании”

Përgatiti: Bep Martin Pjetri/Proletari.Com
dt. 27 prill 2010